Naruszewo, jest wsią położoną na Mazowszu. Swój początek bierze za średniowiecza. Tędy prawdopodobnie wiódł szlak łączący Płońsk z Wyszogrodem.
Pierwsze wzmianki o edukacji w Naruszewie pochodzą z XVI wieku. Istniała tu szkoła parafialna, która przetrwała do pierwszej połowy XVII wieku.
Kolejne wzmianki pochodzą z okresu I wojny światowej. W 1917 roku przybył do Naruszewa student Antoni Bossak, który zorganizował szkołę i kursy wieczorowe dla młodzieży i dorosłych. Zajęcia odbywały się w lokalu udostępnionym przez Władysława Wysockiego.
W okresie II Rzeczypospolitej istniała jednoklasowa szkoła powszechna II stopnia o 4 oddziałach. Miesiła się w budynku prywatnym, kierownikiem jej był Lucjan Wiśniewski. W 1929 roku istniały już 3 klasy o 6 oddziałach, w których uczyło się 141 uczniów. Kierownikiem szkoły był M. Głowacki, uczyli też Franciszek Żytek i ksiądz Serafin.
W latach 1963-1938, dzięki wielkiej ofiarności mieszkańców Naruszewa wybudowano nową szkołę. Był to parterowy, murowany, budynek o 4 salach lekcyjnych z pokojem nauczycielskim. Nowa szkołą kierował Stanisław Głowłowski, pracowały również Sabina Gawłowska i Stefania Olczakówna.
Krwawy wrzesień 1939 roku zatrzasnął drzwi do szkoły w Naruszewie. Nowy budynek szkolny służył Niemcom jako koszary i magazyn.
Po wyzwoleniu spod okupacji hitlerowskiej szybko rozpoczęły się pierwsze lekcje – 15 II 1945 roku., choć początki były trudne. Brakowało zwłaszcza podstawowego wyposażenia. W roku szkolnym 1945/1956 szkoła otrzymała poziom organizacyjny na 7 klas.
Lata powojenne to czas zagospodarowywania szkoły. Wszelkie zasługi na tym polu należy przypisać ówczesnemu kierownikowi – Jakubowi Waśniewskiemu.
W marcu 1959 roku przystąpiono do rozbudowy szkoły, która polegała na dobudowaniu piętra w istniejącym budynku.
W roku szkolnym 1966/1967 szkoła stała się ośmioklasową szkołą podstawową.
W roku szkolnym 1962/63 kierownikiem był Witold Porczyński, w latach 1962/74 Adam Turowski, w latach 1974/77 stanowisko dyrektora pełniła Janina Turowska. Od 1977 do 1985 roku funkcję kierownicza pełnił Jan Dobrowolski.
W 1985 roku stanowisko dyrektora powierzono mgr Marii Kucińskiej. Dzięki jej staraniom w latach 1991-1993 rozbudowano szkołę. Budynek posiadał 13 sal lekcyjnych, pokój dyrektora, pokój nauczycielski, kuchnię, salę gimnastyczną, łazienki, szatnie, zaplecze dla obsługi i kotłownię CO. Oficjalne oddanie nowej części budynku szkolnego zbiegło się w czasie z wielką uroczystością nadania szkole imienia Marii Konopnickiej 22 maja 1994 roku.
W 1997 roku stanowisko dyrektora szkoły objął mgr Jan Budek. Na jego barkach spoczął ciężar wcielania w życie reformy oświaty i kolejna rozbudowa w celu wzbogacenia bazy sportowej o salę gimnastyczną o pełnych wymiarach. Zakończenie prac przewidziano na 2003 rok i tak się stało.
Reforma systemu oświaty doprowadziła do powstania, w całym kompleksie budynków, zespołu szkół, składającego się ze Szkoły Podstawowej im. Marii Konopnickiej i Publicznego Gimnazjum, które funkcjonuje od września 2000 roku. Organem prowadzącym jest samorząd terytorialny. W 2003 roku oddano do użytku nową część budynku, w której oprócz hali sportowej z pełnym zapleczem urządzono bibliotekę szkolną, kuchnię szkoły i świetlicę. 18 maja 2006 roku odbyła się uroczystość nadania Publicznemu Gimnazjum w Naruszewie im. Papieża Jana Pawła II. 31 sierpnia 2007 dyrektor Jerzy Budek odszedł na emeryturę, a od 1 września 2007 jego obowiązki przejęła pani dyrektor mgr Maria Roguska.
Zgodnie z reformą systemu oświaty o obniżeniu wieku szkolnego, 1 września 2011 roku powitano w progach zespołu szkół po raz pierwszy pięciolatki. W tym celu zaadaptowano świetlicę szkolną na salę dla najmłodszych uczniów. W 2011 roku na terenie Zespołu Szkół w Naruszewie wybudowano i oddano do użytku plac zabaw w ramach realizacji programu rządowego "Radosna Szkoła", odbył się także remont kotłowni i docieplenie budynku ZS.
Opracowała:
mgr Ewa Anowska Rosiak
mgr Irena Anowska
|